Gran Día de mercado, cumpreanos e CONCERTO de RELB (7 e 8 de novembro)

Antes de comezar a redacción de hoxe debo pedir desculpas pola tardanza destes días á que non teño acostumbrado dende que cheguei. Este fin de semana foi moi especial por moitas cousas e non achei tempo para escribir, non tiven un momento. Síntoo. Espero poñervos ó día con esta entrada que imaxinaredes longa.

Para resumir: sábado pola mañá intenso de compras inxentes no mercado, sábado tarde celebración do meu cumpreanos e domingo de gran e exitoso concerto de Ritmo en los Barrios!

Comezamos.

Este sábado foi día de compras “bárbaras” no mercado. Para o día do concerto houbo que preparar o almorzo e varios refrixerios para os nenos, acompañantes e voluntarios que van participar en toda a organización e en total vimos sendo unhas 200 persoas. A responsable de facer a comida é a muller de Don Desiderio, unha señorona valentísima que se ofreceu para facer tamaña tarefa. Deixou encargada unha lista que pasou por cantidades como as seguintes: 200 bananos, 60 piñas, 150 laranxas, 5 ducias de cenouras, outras tantas de “chiltoma” (pemento), 10 kilos ou máis de azúcar, non sei cantas libras de polo e mortadela… en fin, era un encargo inxente de comida que entre Oscar (un nica que traballa para a Building New Hope e levaba a camioneta), Sara (voluntaria de Ritmo en los Barrios), a mamá de Sara (que veu dende Washington para ver o concerto), Paco (un salvadoreño mozo de Sara) e mais eu levamos a cabo. A min tocoume con Paco e Oscar ir ó mercado e tivemos que facer varias viaxes para conseguir todo o que queriamos; Sara quedou no Palí (o supermercado) e a nai coidando da furgo.

O peor foi que choveu intermitentemente durante a mañá e iso dificultou toda esta aventura. Mais finalmente conseguimos todo, xunto coa leña e as “pailas” (olas xigantes) para facer o fresco, o arroz á valenciana, e os sandwiches que se degustarían durante os ensaios da mañá do domingo e tarde.

Achegámosllo todo a Dona Coco e rápido comezou a súa heroicidade e seica non durmiron en case toda a noite para rematar o traballo.

Pola tarde fun mercar un “queque” para obsequiar á miña familia por prepararme unha cea especial de cumpreanos. Idea de Celina, por suposto.

Ata comemos na mesa do comedor que teñen na outra parte da casa, estivo moi ben. A familia ó completo polo meu cumpreanos ceando canelóns con polo, cea especial para ocasións especiais según Enrique. Finalmente o pastelón ese que é tan típico aquí presentar nos cumpreanos, non por ser comida tradicional senón simplemente por moda , bastante empalagoso por outro lado.

E o domingo, o CONCERTO de RELB.

Ás 9 da mañá xa fun para a Casa dos Tres Mundos, comezaban a chegar rapaces e rapazas das escolas cos profesores acompañantes e voluntarios.

Mentras os técnicos de son ultimaban algunhas cousas para comezar o ensaio, os nenos agardaban nervisos nas cadeiras do salón de actos ou entraban e saían a xogar ós patios da Casa. A media mañá déuselles o primeiro refrixerio, banano e galletas.

Comezou o ensaio e proba de son dos instrumentos cos rapaces situados no esceario. A proba de voces agardaría ata a chegada de Carlos Mejía.

Todo ía ben, dentro do horario previsto.

Chegou o almorzo obra de dona Coco; houbo que ir buscar nunha furgoneta unhas 200 racións de arroz e dúas tinas de fresco que degustamos sentados no chan e rodeados de rapaces que en canto puideron foron repetir un prato máis.

Xa comidos, todos foron poñer o uniforme e as bailarinas os seus traxes típicos e preparar peiteados con adornos de frores.

E a iso da unha chegou Carlos Mejía. Puntual. Os nenos recoñecérono en canto entrou pola porta vestido de negro e algúns correron saudalo.

Para as 2.30 estaba previsto facer o ensaio de Carlos Mejía e os Palacagüina xunto cos nenos, probando micrófonos e sonorizando as voces. Rematada esta parte os músicos de RELB foron poñer as súas “cotonas”, uniforme elexido para a ocasión.

Xa case todo estaba listo e a xente comezou a chegar a iso das 4. E chegaron moitos…polo que houbo un pequeno momento de confusión durante o cobro das entradas que conseguimos solventar rapidiño. A iso das 4.20 xa non podía entrar ninguén máis, estaba o salón de actos a reventar. Os nenos colocados nos seus lugares dispostísimos a cantar e cos nervios fervéndolles no sangue.

O espectáculo comezou cunhas actuacións de baile típico por parte de Visión Mundial, unha media hora de variadas danzas ataviados con diferentes traxes tradicionais. Pero o concerto propiamente dito de RELB comezou coa apertura por parte dun pequeno grupo de alumnos da escola Mercedes Mondragón tocando o himno nacional con frautas doces. De aí en diante todos os grupos foron saíndo ó esceario a interpretar os temas que lles correspondían na súa maioría versións de Carlos Mejía; tódalas actuacións remataron con éxito e montóns de aplausos.

E a esperada actuación de Carlos Mejía chegou e non defraudou. A xente entregouse coreando cada unha das pezas que interpretou, practicamente todo o mundo as coñece por ser auténticos himnos desta terra: “Nicaragua Nicaragüita”, “Pobre la María” e “Quincho Barrilete”, adicada esta última ós nenos de Nicaragua e inspirada nun neno de barrio que vendía “barriletes”, ós que nós coñecemos como as cometas.

Os nenos quedaban fitando para Carlos Mejía mentras cantaba, sobre todo durante o ensaio que resultou maior novidade. Foi para todos moi emocionante. O obxectivo cumplido. O soño cumplido.

A radio da Casa dos Tres Mundos (Radio Volcán) retransmitíu en directo o concerto e mesmo se fixo unha conexión con internet; e a televisión no Canal 48 emitíuno este luns.

Rematamos contentos, felices e moi cansos por todo o esforzo do día e os que levaban meses preparando isto cunha sensación de recompensa por tódalas preocupacións e dores de cabeza que puido producir levar a cabo todo este gran evento. Participou dun ou outro xeito moitísima xente e foi gracias a esa xente que se puido levar a cabo. Todo polos nenos e as nenas das escolas, para que poidan ser un pouquiño máis felices a través da música.