26 e 27 de novembro: camiño a Estelí.

Iniciamos a nosa breve viaxe por terras nicas.

Ás 8 da mañá collimos buses cos seguintes itinerarios: Granada-Masaya, Masaya-Tipitapa, Tipitapa-Matagalpa e finalmente Matagalpa-Estelí.

A rota vai percorrendo a vía coñecida como Panamericana, que cruza América Central. E dende Tipitapa comezan as montañas a aparecer ó lonxe ata xa a estrada ir incrustada entre elas a partires de Matagalpa.

A idea primeira era facer noite nesta cidade e coñecer unha finca de café de Comercio Xusto que había en San Ramón sen embargo mudamos de parecer nada máis chegar. Entre que chovía e non nos pareceu moi atractivo o lugar, decidimos seguir rumbo ó norte cara Estelí e aproveitar así máis o tempo.

O camiño en bus foi interesante por ver paisaxes novas e pola ambientación que os vendedores e predicadores ambulantes (incluído un cantante...) crean entre cada parada, realmente delirante cando todos suben e comezan a canturrear os seus productos dese xeito tan gracioso co que aquí se anuncian.

Toda esta área é de cafetais e ó longo da estrada pode un ver grandes naves precedidas por grandes esplanadas onde persoas traballan organizando grandes cantidades de café.

Chegamos a Estelí a iso das 4 e buscamos hostal. Sempre asesorados pola guía, fomos dar ó Sacuanjoche. Alí estamos por 100 córdobas cada un.

Estelí é agradable por ser moito máis tranquilo, limpo e ordenado ca Granada, non sei se isto é debido á diferencia que soe haber entre os "nortes" e os "sures". E é moi curiosa a súa organización das rúas, a partires do parque central (común en tódalas cidades nicas) distribúese coma unha cuadrícula perfecta cara os catro puntos cardinais e as rúas non teñen os típicos nomes de rúas senón que se chaman 1ª Noroeste, 2ª Sureste... e así cada unha. Hoxe preguntamos que por qué e a resposta foi que ó ir medrando a cidade quixeron poñerlles nomes pero que a xente nunca os empregaba co que acabaron por chamalas así oficialmente.

Outra cousa moi rica é a temperatura, ai qué descanso, non suamos en todo o día! Esta zona montañosa central é moito máis fresca ca o resto do país.

Esta mañá acudimos a un lugar de información chamado Casa Estelí onde nos comentaron cómo facer para ir a tres lugares interesantes nos arredores. Descartamos a reserva Miraflor porque requeriría saír de aquí polo menos ás 6 da mañá se é que queriamos voltar no día, que era a idea, así que optamos por ir a outro lugar chamado Pueblo Nuevo, dende onde coller un bus ata outro chamado El Bosque no que se supoñía que había un xacemento paleontolóxico de bastante interese.

Ás 9:45 saíu o bus cara Pueblo Nuevo. Chegamos en torno ás 11.30 da mañá e fomos ó concello preguntar polos guías para o xacemento, tal e como poñía a LonelyPlanet. Ó preguntar o que fixeron foi mandarlle ó señor de mantenemento que nos guiara ata a Casa da Cultura onde unha tal Marta era a encargada de organizar esas cousas; pero a tal Marta non estaba entón pasamos ó plan B: na guía dicía que en casa "Doña Selina" daban de comer "comida corriente" (así lle chaman) e mais amañaban tamén o dos guías e alí nos levou.

A nosa primeira sorpresa foi ver cómo era "Doña Selina", o lugar, unha casa particular onde no patio había dúas mesiñas para comer e mais unha cociña de leña ó aire libre onde unha rapaza preparaba as famosas "tortillas". Un lugar moi curioso. Alí comentamos o que queriamos e a filla de Doña Selina nos presentou ós conductores do bus que estaba aparcado diante do restaurante e que alí estaban almorzando, eles facían a ruta pola estrada (camiño de terra, pedras e furados) que ía ata o Bosque. E xa nos dixeron que sí nos levaban, que coméramos tranquilos que agardaban por nós (¿!).

A comida que nos ofreceu Doña Selina estaba boísima: arroz, frijoles, ensalada e guacamole con acompañamento de 2 tortillas e fresco de "avenita" para beber. Todo por 30 córdobas cada un.

Subimos ó bus e a viaxe foi de case unha hora entre campos de tabaco (seica de Estelí é un dos tabacos máis importantes polo menos de CentroAmérica), bosque e as pequenas e tan humildes casiñas familiares feitas nesta rexión de adobe e ladrillo.

A distancia non era moita dende Pueblo Nuevo pero a velocidade do bus non pasaba dos 10 por hora...Chegamos unha hora máis tarde e descendimos dese bólido diante dunha pequena ponte colgante á beira do camiño. Alí dixérannos que tiñamos que preguntar por un señor que vixiaba o lugar. Nada máis cruzar a ponte veu ó noso encontro e levounos ata a parte de arriba do pequeno cerro onde se supoñía que estaban os restos, e digo se "supoñía" porque alí non había NADA, bueno, escusando pola "suposta" pelvis dun "megaterio" (especie de oso perezoso de 6 metros existente hai 32.000 anos), a verdade é que indistinguible do resto do pedregal que había naquel furado.

Seica os restos xa descubertos están en Managua para ser restaurados. E as instalacións eran bastante boas (e todavía sen rematar) para o lugar perdido do mundo onde fomos dar, parece que teñen moitos plans con este xacemento pero todos para despois da nosa visita.

Ás dúas pasaba de novo o bus de volta que xa dende aí nos trouxo directamente a Estelí.

Total, que o máis interesante do día foron os "divertidos" e bonitos traxectos en bus observando os personaxes que por estes pululaban.

Mañá chega dende Somoto Sara, a rapaza de Lugo coa que coincidíramos o domingo nas isletas. A idea é ir ata a reserva natural do Tisey, con rutas a miradores e un salto de auga chamado Estanzuela. Probablemente durmamos alí.

E xa vos seguirei contando.