Para variar fixo moito calor.
Ás 12.30 tócame saír cara a escola “Salomón de la Selva” e son xusto as horas de máis sol; con gorra, gafas de sol e mais protector solar factor 60 me equipo e andando.
Giuseppe estaba hoxe un pouco enfermo e quedou na casa pero aínda así non fun soa, apareceu un voluntario de Minnesotta chamado Ryan que ó parecer estivo por máis dun ano tamén en Nicaragua. Foi quen lles fixo un columpio cunha roda ós nenos da escola. Como non atopou traballo de volta a EEUU decidíu regresar a Nicaragua por 2 meses.
Hoxe tiven reforzo de lingua e matemáticas con Irma e Ruth, dúas nenas encantadoras de 1º grao. Ruth é moi boa coas letras, Irma vai moito máis lenta; as conta cóstanlles ás dúas. Despois, durante o receso, estiven cos de preescolar; xa me viñeron buscar onde estaba para cantar e estaban tan emocionados e pedían outra e outra… Pedíronme o “Chuchuwuá”, que é unha canción para facer en formación de trenecito e que lles encantou. O outro día estaban moi tímidos pero hoxe soltáronse moito máis.
Máis tarde veu Josué, de Ritmo en los Barrios, e boteille unha man nas súas clases; cos de 1º e 2º grao ó principio parecía que me ía costar que atenderan pero pouco a pouco foron entrando e ó final estaban moi atentos e entregados, sobre todo un neno, Ricardo, colocado en frente de min, que non quitaba ollo ó que eu facía e que pillaba os ritmos perfectamente. Finalmente rematei cos maiores pero a sensación foi distinta, son moito máis pasotas que os pequenos e cando lles ensinei un pouquiño da percusión corporal e os ritmos mirábanme moi raro... Normal, na súa vida viran cousa igual pero é un traballo o rítmico que precisan traballar máis a miúdo; a ensinanza aquí é basicamente cancións e xogos, que está moi ben, pero o dominio do ritmo véxoo fundamental para incluso aplicalo ás outras actividades e pola implicación que ademais ten co seu propio corpo. Coxean moito nese aspecto. E para os profesores nicas é xenial ver cómo outros damos as clases, as posibilidades de capacitacións e formación aquí son moi escasas e están desexando a marioría aprender cousas novas.
Rematou a xornada en “Salomón” e voltamos a Granada. Con Giuseppe fomos chamar a un hospedaxe na Illa Zapatera, para ir este fin de semana. Ten moi boa pinta. Espero ter fotos bonitas!
Ás 12.30 tócame saír cara a escola “Salomón de la Selva” e son xusto as horas de máis sol; con gorra, gafas de sol e mais protector solar factor 60 me equipo e andando.
Giuseppe estaba hoxe un pouco enfermo e quedou na casa pero aínda así non fun soa, apareceu un voluntario de Minnesotta chamado Ryan que ó parecer estivo por máis dun ano tamén en Nicaragua. Foi quen lles fixo un columpio cunha roda ós nenos da escola. Como non atopou traballo de volta a EEUU decidíu regresar a Nicaragua por 2 meses.
Hoxe tiven reforzo de lingua e matemáticas con Irma e Ruth, dúas nenas encantadoras de 1º grao. Ruth é moi boa coas letras, Irma vai moito máis lenta; as conta cóstanlles ás dúas. Despois, durante o receso, estiven cos de preescolar; xa me viñeron buscar onde estaba para cantar e estaban tan emocionados e pedían outra e outra… Pedíronme o “Chuchuwuá”, que é unha canción para facer en formación de trenecito e que lles encantou. O outro día estaban moi tímidos pero hoxe soltáronse moito máis.
Máis tarde veu Josué, de Ritmo en los Barrios, e boteille unha man nas súas clases; cos de 1º e 2º grao ó principio parecía que me ía costar que atenderan pero pouco a pouco foron entrando e ó final estaban moi atentos e entregados, sobre todo un neno, Ricardo, colocado en frente de min, que non quitaba ollo ó que eu facía e que pillaba os ritmos perfectamente. Finalmente rematei cos maiores pero a sensación foi distinta, son moito máis pasotas que os pequenos e cando lles ensinei un pouquiño da percusión corporal e os ritmos mirábanme moi raro... Normal, na súa vida viran cousa igual pero é un traballo o rítmico que precisan traballar máis a miúdo; a ensinanza aquí é basicamente cancións e xogos, que está moi ben, pero o dominio do ritmo véxoo fundamental para incluso aplicalo ás outras actividades e pola implicación que ademais ten co seu propio corpo. Coxean moito nese aspecto. E para os profesores nicas é xenial ver cómo outros damos as clases, as posibilidades de capacitacións e formación aquí son moi escasas e están desexando a marioría aprender cousas novas.
Rematou a xornada en “Salomón” e voltamos a Granada. Con Giuseppe fomos chamar a un hospedaxe na Illa Zapatera, para ir este fin de semana. Ten moi boa pinta. Espero ter fotos bonitas!
1 comentario:
Qué riquiñas Irma y Ruth!! Y un chavalín que saluda con la mano en dos fotos :)
Mola.
Publicar un comentario